Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2015

Η επίσημη ιστορία-La historia oficial

Ξανά φέτος στις πάντα άψογα προσεγμένες επιλογές της Κινηματογραφικής Λέσχης Πεύκης, με την αργεντίνικη ταινία «Μια επίσημη ιστορία» (La historia oficial), του Luis Puenzo.
Αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας, το 1983, και με νωπές ακόμα τις μνήμες της ήττας από τον πόλεμο στις Μαλβίδες (τα Φώκλαντς των εγγλέζων), ο λαός ξεσηκώνεται, γεμίζει τους δρόμους και τις πλατείες, ζητώντας την τιμωρία των πρωτεργατών της χούντας και των συνεργατών τους, αλλά και δικαιοσύνη για τους συγγενείς των αμέτρητων χαμένων αγωνιστών. Μια μαύρη σελίδα ακόμα ανοίγει, καθώς γίνεται γνωστό το πρωτοφανές σκάνδαλο των στρατιωτικών, να κλέβουν τα παιδιά που γεννιόντουσαν στις φυλακές από μητέρες κρατούμενες και να τα δίνουν για υιοθεσία σε ζευγάρια που βρισκόντουσαν κοντά στο καθεστώς. Οι γιαγιάδες, κυρίως, αυτών των χαμένων παιδιών οργανώθηκαν στο κίνημα των γυναικών της πλατείας του Μαΐου, για να απαιτήσουν την αποκατάσταση αυτού του εγκλήματος και την επιστροφή των παιδιών στις φυσικές τους οικογένειες.
Με κορμό αυτό το γεγονός, ο Luis Puenzo, με αυτήν την ταινία ακτινογραφεί την αργεντίνικη κοινωνία στα πρώτα μεταδικτατορικά χρόνια. Οι υπαρκτές αντιπαραθέσεις, πότε φαινομενικά συγκεκαλυμμένες και πότε να παίρνουν χαρακτήρα έντονο και ορμητικό, πότε σε χώρους μαζικούς, όπως στο χώρο της παιδείας- μιας και η πρωταγωνίστρια είναι καθηγήτρια Ιστορίας σε λύκειο του Μπουένος Άιρες- πότε στις παρέες ανάμεσα σε φίλους και  πότε σε χώρους ιδιωτικούς, στα πλαίσια της ίδιας της οικογένειας, αναδεικνύονται με σαφήνεια σε αυτό το μεταβατικό στάδιο, όπου το ευρύ πολιτικά ιστορικό γεγονός σημαδεύει τις ζωές καθημερινών ανθρώπων.
Χωρίς ιδιαίτερες σκηνοθετικές αρετές, εκτός από κάποια κοντινά πλάνα στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών, με κάπως σκοτεινή φωτογραφία, αλλά με εξαιρετικές ερμηνείες από την πλειοψηφία των ηθοποιών, και με στρωτή αφηγηματική τεχνική, που δεν αφήνει το μελοδραματικό στοιχείο να κυριαρχήσει του καταγγελτικού,  ο Puenzo, κατορθώνει μέσα από το πρόσωπο της ηρωίδας του, της Alicia (Norma Aleandro), να αποτυπώσει στον κινηματογραφικό του φακό την αργή, βασανιστική ωρίμανση της απολίτικης αστικής τάξης  και  την μετατροπή της σε βασικό μοχλό κοινωνικής αλλαγής. Οι ενδοοικογενειακές συγκρούσεις ανάμεσα στο ζευγάρι δεν είναι τίποτε άλλο, πέρα από τις ωδίνες γέννησης του ύστερου περονισμού, που οδήγησε ως τις μέρες μας στην  επικράτηση του κιρχνερισμού.

Εν αναμονή, λοιπόν, για τον δεύτερο γύρο των εκλογών στην Αργεντινή στο τέλος του μήνα.   

Μέχρι τότε... μην χάσετε την επόμενη Τετάρτη, 11 Νοεμβρίου, στο Δημοτικό Θέατρο Πεύκης την επόμενη προβολή της Κινηματογραφικής Λέσχης Πεύκης, με την επίσης αργεντίνικη ταινία, του Nicolás Gil Lavendra, "Verdades Verdaderas" (Η ζωή της Estela), ένα αντιδικτατορικό δράμα με θέμα την ζωή της προέδρου των γυναικών της πλατείας Μαΐου, της Estela Carloto. Ενώ στο "La Historia oficial" η πρωταγωνίστρια είναι από τις "τυχερές" και "ωφελημένες", μιας και υιοθέτησε εν αγνοία της ένα από τα μωρά που η χούντα μοίραζε στους συμπαθούντες, στην περίπτωση της Estela Carloto, βλέπουμε από την ιστορία από την αντίθετη ακριβώς πλευρά.




Ολόκληρη η ταινία από εδώ