Η Σειρήνα του Μισισιπή-La sirène du Mississipi

«Η Σειρήνα του Μισισιπή» (La sirène du Mississipi) (1969), του François Truffaut, είναι μια από τις ταινίες που θα μπορούσαν να ορίσουν τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Ένα καλοβαλμένο, σκηνοθετικά άρτιο και  με πολλές ανατροπές θρίλερ Χιτσκοκικού τύπου, με πάμπολλες καταδύσεις στην λίμνη των αναπάντητων ερωτημάτων που βασανίζουν τους ανθρώπους και την τέχνη. Τι είναι αγάπη; Τι είναι πάθος; Ποια είναι η εφαπτομένη τους; Ποιος από τους δυο εκμεταλλεύεται και χρησιμοποιεί τον άλλον; Χαϊδεύει τελικά ο κινηματογραφικός φακός τον αδίστακτο «κακό» της ιστορίας;

Τι αγαπάει ο Louis Mahé (Jean-Paul Belmondo) στην Marion Vergano (Catherine Deneuve), η οποία του εμφανίστηκε, ως Julie Roussel- η κοπέλα που αρραβωνιάστηκε δια αλληλογραφίας -και όταν αυτή κατέφτασε στο εξωτικό νησί Reunión, δίπλα στην Μαδαγασκάρη,  για να τον παντρευτεί, αποδείχθηκε ότι ήταν μια πόρνη, η οποία έκλεψε όλη την περιουσία του. Το θεϊκό της κορμί; Το ότι ήταν τόσο τρωτή και ευάλωτη έχοντας ζήσει δύσκολα παιδικά χρόνια σε ιδρύματα και μη έχοντας νιώσει ποτέ την ανθρώπινη ζεστασιά; Ή μήπως ερωτεύθηκε την «περιπέτεια» και την ζωή του τυχοδιώκτη, αυτός, ένας ανέραστος ιδιοκτήτης καπνεργοστάσιου, που στην ζωή του ποτέ δεν είχε απομακρυνθεί από την βραχονησίδα του Ινδικού ωκεανού, που αποτελούσε τις υπερπόντιες κτήσεις της Γαλλικής αυτοκρατορίας;

Και η Marion Vergano; Μπορεί να τον αγαπήσει δίχως τα λεφτά του; Αγαπάει μονάχα τα λεφτά; Τον θέλει δίπλα της σαν εραστή, σαν προστάτη, σαν συνένοχο; Τον θέλει μονάχα γιατί την θέλει εκείνος απεγνωσμένα; Ξέρει να χρησιμοποιήσει την ομορφιά της για ίδιον όφελος... όπως όφειλε να ξέρει μια τέτοια καλλονή; Ξέρει τα όρια στα οποία μπορεί να φτάσει το πάθος ενός ανθρώπου ή τα δοκιμάζει μέχρι να σπάσει το σκοινί και να παρασύρει μαζί του και εκείνη;

Μια από τις ομορφότερες ερωτικές εξομολογήσεις στην ιστορία του κινηματογράφου αυτή που ο Jean-Paul Belmondo περιγράφει αυτό που βλέπει επάνω στην Catherine Deneuve... την φυλακή του και την ελευθερία του.