Καλοκαίρι στο Βερολίνο-Sommer vorm Balcon

Το «Καλοκαίρι στο Βερολίνο», “Sommer vorm Balcon”, του Andreas Dresen, μια ακόμη ταινία από την Κινηματογραφική Λέσχη Πεύκης, μια ταινία του 2006, τότε που ακόμη χτιζότανε η «πλεονασματική» Γερμανία, στις πλάτες των δικών της εργαζόμενων.

Δυο γυναίκες, η σαραντάρα Katrin (Irika Friedrich), άνεργη, χωρισμένη και με ένα γιο σε εφηβική ηλικία και η γειτόνισσα της, η νεαρή Nike (Nadja Uhl), ζουν στην ίδια μίζερη πολυκατοικία, σε μια υποβαθμισμένη περιοχή του Βερολίνου και είναι κολλητές φίλες. Μοιράζονται τα προβλήματα τους και τον ελεύθερο χρόνο τους. Καταλύτης της υπόθεσης της ταινίας, ο οδηγός του φορτηγού, Ronald (Andreas Schmidt), που παρά λίγο να χτυπήσει την Katrin και γίνεται ο περιστασιακός ερωτικός σύντροφος της Nike. Παράλληλα, βλέπουμε το εργασιακό περιβάλλον της Nike,  που φροντίζει στα σπίτια τους, ηλικιωμένους ανθρώπους χωρίς συγγενείς ή με συγγενείς αδιάφορους. Την ερωτική απογοήτευση του γιου της Katrin και την προσπάθεια αποτοξίνωσης, που κάνει η ίδια, από το αλκοόλ.  Η κάμερα αποτυπώνει την καθημερινότητα τους και πίσω από αυτήν τα αδιέξοδα παράλληλων μοναχικών ζωών, ανθρώπων ανίκανων να αγαπήσουν, θυμάτων του αστικού τρόπου ζωής.

Η απρόσωπη political correct μεγαλούπολη, με τις σύγχρονες κλινικές απεξάρτησης, τα συμβουλευτικά γραφεία,  τα γραφεία ευρέσεως εργασίας, τα επιδόματα ανεργίας και την προστασία ευπαθών κοινωνικών ομάδων και από την άλλη πλευρά ο διαρρηγμένος κοινωνικός ιστός. ¨Ένα κίνημα αμφισβήτησης, που σωστά, οδήγησε στην σεξουαλική απελευθέρωση, βάζοντας «στο χρονοντούλαπο της ιστορίας» τον προτεσταντικό πουριτανισμό, απέτυχε όμως σε αρκετές περιπτώσεις να ενσωματωθεί σωστά από τα ίδια τα υποκείμενα, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει τραυματικές συναισθηματικές στρεβλώσεις.

Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ταινία, οπωσδήποτε περιπτωσιολογική, με ευφάνταστο σενάριο, κάποιες πινελιές γλυκόπικρου χιούμορ και ικανοποιητικές ερμηνείες. Καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό, αυτό που είναι το ζητούμενο, η κινηματογραφική αφήγηση, η κάμερα κινείται γρήγορα, ξεσκεπάζοντας πολλές επιμέρους παθογένειες. Ίσως, στο Βερολίνο το καλοκαίρι, να είναι η μοναδική εποχή όπου μπορούν οι άνθρωποι να ανοίξουν τα παράθυρά τους, να βγουν στα μπαλκόνια και πάνω στην προσπάθεια να αναπνεύσουν βιαστικά τον αέρα και να διαθέσουν το σώμα τους για την ευχαρίστηση, φθάνουν στο σημείο ακριβώς να μην ξέρουν πώς να το κάνουν. Οι πρωταγωνίστριες αναρωτιούνται... πως είναι δυνατόν κάθε φορά ο καλύτερος άνδρας στο σεξ, να είναι ο πιο ακατάλληλος σύντροφος.